Je ogen zijn groot en rooddoorlopen van het huilen. Je gezicht is knalrood. Je schreeuwt volle bak tegen je moeder en de scheldwoorden die haar om de oren vliegen zijn niet van gisteren. Wat je moeder ook probeert je bent niet voor rede vatbaar. Je gooit met dingen en duwt haar weg. Het is inmiddels 12.50. Het feestje begint om 13.30.
Je moeder voelt zich machteloos. Je was zo blij met de uitnodiging. Een kinderfeestje zou toch juist leuk moeten zijn? Het schiet even door haar hoofd dat de andere kinderen vast staan te popelen en vragen wanneer het tijd is, er gaat een steek van verdriet door haar hart. Waarom is dat voor jou ook niet zo?
Ze twijfelt erg. Het feestje afzeggen? Of juist doorzetten? Ze gunt jou ook dat je toch nog een gezellige middag hebt en deze angst kunt overwinnen. Van de andere kant schrikt ze van de enorme intensiteit van de driftbui die nu al langer dan 45 duurt. Waar doet ze goed aan? Wat is wijsheid?
Jij brult uit volle borst dat je te moe bent, dat het echt niet gaat. Dat ze af moet bellen! Inmiddels zie je lijkbleek en denk je dat je moet overgeven.
Je moeder probeert rustig uit te leggen dat ze niet gaat afbellen. Dat ze toch in elk geval even met jou heen wil gaan om het kadootje aan de jarige job te geven. Je schreeuwt dat ze nooit naar je luistert en dat ze een K*T moeder is. Je moeder slikt.
Gelukkig denkt ze op tijd terug aan het reptielen brein. Ze bedenkt zich dat jij op dit moment geen controle meer hebt over jouw denkprocessen en dat het eerste wat ze nu moet doen is zorgen dat jij en jouw hele systeem weer tot rust komt.
Ze zet een filmpje aan. Jij gaat luid snikkend op de bank zitten. Het werkt. Het leidt je af en hierdoor kun je uit je driftbui komen. Ze gaat naast je zitten zonder verder iets te zeggen en trekt jou tegen zich aan. Je zucht en drukt je dicht tegen haar aan. Sorry mam! Zeg je. "Ik wou ook gewoon dat het een leuke middag werd".
Je moeder pakt een glaasje water voor je. Na zo'n 20 minuten ziet ze dat je weer tot rust bent gekomen. Ze zegt rustig tegen je dat jullie zo samen de kadootjes gaan brengen. Oké zeg je. Maar mam, ik vind het wel heel spannend. "Ik weet het lieverd" zegt ze. Maar ik ben bij je en jij kunt dit! "Maar dan gaan we meteen weer naar buiten ok?". We kijken even hoe het daar loopt, maar als het niet gaat, ga je weer mee. En anders mag je mij altijd bellen! Dat heb ik ook met de moeder van het feestvarken afgesproken. Dit geeft je duidelijk rust.
Op naar het feestje. Je zegt dat je kriebels in je buik hebt en loopt onder je moeders jas naar binnen. Je wordt warm onthaalt. Je vraagt of mama nog even blijft. De ouders van de jarige vinden het prima, zij waren op de hoogte gesteld door je moeder.
Je zit aan tafel en af en toe draai je je even om om je duim naar haar op te steken of te zeggen wat er gebeurd. Ze ziet je genieten van het geven van de kadootjes en al het lekkers. Na 10 min zegt ze dat ze gaat. "Oké mam, ik vind het nu wel leuk".
Die middag komen er foto's in de app voorbij van het feestje. Jij straalt op de foto's en hebt dikke pret. 3 uur later wordt je blij, trots heel enthousiast thuisgebracht. Missie geslaagd!
Herkenbaar? Kan jou kind ook zoveel spanningen hebben voor bijvoorbeeld een feestje?
Hieronder wat tips;
- Als je kind huilt of driftig is; geef het de ruimte om zijn of haar spanning en stress te ontladen door het te laten huilen bij hem of haar te blijven als het boos is. Je kind wil op de eerste plaats liefdevol vastgehouden worden (als het daar aan toe is) en op de tweede plaats wil het dat je woorden geeft aan wat er komen gaat en wat het voelt. Probeer boven water te krijgen wat je kind zo spannend vindt. Als het dat niet kan aangeven, kun je raden.
- Probeer het feestje verder zo voorspelbaar als mogelijk te maken. Vraag bijvoorbeeld van tevoren wat de plannen zijn. Hierdoor kun je je kind helpen om het wat beter te overzien. Uiteraard is het wel belangrijk om aan verwachtingsmanagement te doen en wel te vermelden dat dingen nog steeds iets anders kunnen gaan als dat het kind in het hoofd heeft. Vermeld daar ook bij dat het kind dat prima aankan en geef eventueel tips hiervoor.
- Neem met het kind door wat het kan doen als het zich even niet meer zo prettig voelt of als het even behoefte heeft aan rust.
- Spreek met de ouders van de jarige job af dat ze mogen bellen als het niet lukt.
- Zet het kind in haar of zijn kracht door vertrouwen uit te stralen dat hij/zij dit kan en eventueel nog wat leuke of sterke eigenschappen of helpende gedachten te benoemen
- Ga bij het wegbrengen even mee in het tempo van het kind. Heeft het net iets langer nodig om te 'landen' op het feestje? Dat is prima. Houdt het doel voor ogen; dat je kind ontspannen kan genieten.
Voor meer informatie; www.voelwijzer.nl
Comments