"Hoe kan dit?" Ik ben al ruim 10 jaar op zoek naar antwoorden". Je kijkt me vragend aan. We hebben zojuist samen een checklist hoogsensitiviteit doorgenomen waarbij je nagenoeg alle vakjes aanvinkt.
"Als je het over onrechtvaardigheid hebt dan klopt dit toch gewoon niet?". (Ik heb je net verteld dat een groot gevoel voor rechtvaardigheid ook een kenmerk van hoogsensitiviteit is).
"Vanaf mijn 15e voel ik mij al een vreemde eend in de bijt" ga je verder. "Ik heb verschillende psychologen bezocht en zit al zo lang met vlagen slecht in mijn vel. Ze komen met zaken als ADD, chronische depressie en ook autisme is een keer gevallen. Maar over hoogsensitiviteit heb ik nog nooit iets gehoord van iemand. Dat klopt toch niet?"
"In deze tijd.. waar we met open mind kijken". We zijn met van alles bezig: Genderdiversiteit, hoe iemand wel of niet genoemd wil worden. Maar dit zit nog steeds in de taboe sferen? Belachelijk!". En ja, je slaat wat mij betreft de spijker dan ook volledig op zijn kop. Het is ook belachelijk!
Ik zie een prachtige meid voor mij zitten die meteen al een verpletterende indruk op mij maakt. Een meid met een eigen stijl, uitstraling en een inhoud waar je u tegen zegt. Ik denk aan andere mensen die bij mij op gesprek komen. Ze zijn allemaal ontzettend leuk, grappig, inspirerend, lief, creatief, authentiek... Ze brengen zoveel met zich mee.
Maar het trieste is dat ze dit zelf totaal niet zo kunnen zien. Zij twijfelen juist enorm aan zichzelf en soms gaat dat zo ver dat ze zelfs twijfelen aan hun basis. Net zoals deze meid mij verteld. "Misschien ben ik wel bipolair of heb ik toch wel een vorm van autisme. Ik ben niet normaal en ik kan blijkbaar minder aan dan een ander. Ik blijf maar leeglopen, hoe kan dat toch?"
Eigenlijk ook logisch natuurlijk als je je anders voelt dan anderen en niet begrijpt waarom. Als je je hele leven al hoort dat je 'te' gevoelig bent. Of als je merkt dat je overspannen raakt van zaken die je leeftijdsgenoten toch ook gewoon ziet doen. Je gaat twijfelen aan je eigen kracht en als je dan een of meerdere burn-outs ervaart kan zelfs het basisvertrouwen over wie jij in de kern bent ook gaan wankelen.
Ik leg je uit dat hoogsensitiviteit geen stoornis is maar een persoonlijkheidskenmerk. Hierdoor is het ook niet in de DSM-V (diagnostisch en statistisch handboek van psychiatrische aandoeningen) opgenomen. Helaas is er nog steeds weinig bekend over hoogsensitiviteit. Psychologen krijgen dit dus ook veelal niet (voldoende) mee tijdens hun opleiding of verdiepen zich er niet in. Daarnaast heerst er in onze westerse maatschappij inderdaad nog een soort van taboe op. Gelukkig is daar wel een verschuiving in aan het komen.
Ik besluit je het verhaal van de Bol- en platlanders, oftewel de rondjes en vierkantjes te vertellen. Dit maakt duidelijk wat er gebeurd.
Omdat zo'n 80% van de maatschappij uit vierkantjes bestaat is het leven dan ook voor het grootste gedeelte gericht op vierkantjes. Naar school gaan, je plek in de wereld vinden, je brood verdienen; alles is vierkant. Uiteraard bestaan er ook andere type mensen. Bijvoorbeeld de mensen die hoogsensitief zijn. Voor het gemak zullen we die even de vorm rondjes geven. Deze rondjes doen dingen graag net even iets anders, beleven het leven anders, intenser, en hebben dus een andere manier van opgroeien en leren nodig.
Het vervelende voor deze rondjes is dat zij zich zelf niet realiseren dat zij een rondje zijn. Zij proberen tijdens het eerste deel van hun leven dan ook uit man en macht om toch een vierkantje te zijn en in deze mal te passen. En vaak gaat dan best even goed. Sterker nog, het zijn vaak de meest slimme, succesvolle en gevatte mensen.
Wat je alleen aan de buitenkant niet ziet, is dat ze geforceerd in een systeem willen passen waar ze eigenlijk letterlijk niet in passen omdat ze net iets anders nodig hebben. En na verloop van tijd gaat dat wringen. Het ene rondje krijgt een burn-out of een bore-out het andere rondje wordt een drop-out. Ik kan dit niet, ik hoor er niet bij, wat dóe ik hier in deze rare harde wereld? Niemand begrijpt me..
Het verhaal raakt je. Maar ik zie ook een zucht van verlichting. "Ik voel mij eigenlijk wel opgelucht" zeg je. "Het voelt alsof dit dicht bij mij staat en dat het misschien wel het einde betekent van deze lange zoektocht!". Ik deel je enthousiasme. Ik denk het namelijk ook! En dat gun ik je ook zo..
Daarnaast staat ons allemaal iets te doen; Laten we met zijn allen een flinke zet geven aan die verschuiving door kinderen en jongeren te laten weten: "Hey, je bent okay, precies zoals je bent!". Want daar begint het mee!
Daarnaast ook door zoveel mogelijk feitelijke informatie over hoogsensitiviteit te geven en al die domme vooroordelen pittig de kop in te drukken!
Er is namelijk helemaal niets mis mee om hoogsensitief te zijn! En er is ook niets zweverigs aan. Ook het het geen modegril. Het is een persoonskenmerk waar je mee geboren wordt. En laat dit persoonskenmerk nu toevallig ook een set prachtige, hele waardevolle kwaliteiten met zich meebrengen..
kwaliteiten die best wat meer aanzien en waardering mogen krijgen als je het mij vraagt! Ik zie namelijk alleen maar hele mooie, lieve, intelligente mensen in mijn praktijk.
Dus laten we stoppen met al die nutteloze oordelen en de tunnelvisie van 'hoe het heurt' nu eens loslaten. Dan zie je misschien ook wel wat ik zie! Namelijk bergen potentie die op het punt staan tot volledige bloei te komen.
BAM you go het them girl!
(Terwijl ik dit schrijf speelt op de radio aren't you meant to fly van the wanderer. Een zeer toepasselijke tekst bij dit onderwerp.)